انواع رزین پلی استر

رزین‌های پلی استر از واکنش اسیدهای آلی دو عاملی(مانند مالئیک انیدرید) و الکل‌های چند عاملی به دست می‌آیند.

پلی استرها دسته بزرگی از رزین‌های سنتزی هستند که به دو گروه مجزا تقسیم بندی می‌شوند.

اشباع (ترموپلاستیک)، غیر اشباع (ترموست).

ترموپلاستیکها (گرمانرم ها) هستند که هنگام حرارت‌ دهی ذوب و هنگام سرد کردن جامد می‌شوند.

مولکول هایی خطی با شاخه های جانبی کم هستند.

ولی ترموستها ترکیباتی هستند که هنگام حرارت دهی ذوب نمی‌شوند و دماهای بسیار بالا، به‌صورت برگشت ناپذیر، تجزیه می‌شوند.

این ترکیبات دارای اتصالات عرضی و شبکه سه بعدی گسترده از پیوندهای شیمیائی کووالانسی هستند.

پلی استرها به‌صورت گسترده ای به‌عنوان رزینهای لایه‌ای به‌کار می‌روند.

پلی استرهای غیراشباع ترکیباتی پلیمری بوده که پیش پلیمرهای آنها مایعات ویسکوز با رنگ زرد و با وزن مولکولی متوسط و پایین هستند.

پلی‌استرهای غیراشباع ماکرو مولکول‌هائی با ساختار پلی‌استری مشتق شده از واکنش متقابل اسیدهای غیراشباع یا انیدریدها و الکهای پلی‌هیدرولیکی هستند.

این اسید و الکل که به‌عنوان جزو سازنده پلیمر پلی‌استر هستند مونومر نامیده می‌شوند.

بسته به ساختار مونومر رزین پلی‌استری ویژگی خاص نهائی خود را خواهد داشت.

به‌عنوان مثال وجود مولکولهای هالوژن حاوی اتم‌های کلر یا برم می‌تواند برای ایجاد مقاومت در برابر آتش بکار رود.

اثر هالوژنها در ساختار پلیمر کاهش قابلیت احتراق آنها است.

ویژگی رزین پلی‌استر

برمبنای چگونگی خواص و مشخصات آن که در زیر ذکر می‌گردد در موارد بسیاری کاربرد دارد.

1. ویسکوزیتۀ مناسب با قابلیت تنظیم برای مصارف مختلف
2. مقاومت حرارتی بالا
3. عدد اسیدی مشخص
4. قدرت مکانیکی عالی
5. استحکام کششی بالا
6. استحکام خمشی
7. رطوبت مناسب ( جذب کم آب )
8. پایداری در برابرعوامل محیطی، فیزیکی و شیمیائی

رزین پلی استر، از جمله رزین‌های پر مصرف و از نوع پلیمرهای ترموست است که به سه دسته تقسیم می‌شود

• رزین پلی استر غیر اشباع از نوع ارتوفتالیک
• رزین پلی استر غیراشباع از نوع ایزوفتالیک
• رزین پلی استر غیراشباع از نوع ترفتالیک

تفاوت در این رزین ها اغلب در چگونگی سطح مقاومت شیمیایی و دوام فیزیکی است که در ادامه بیشتر به آن می‌پردازیم.

گفتنی است که مهمترین کاربرد رزین پلی استر غیر اشباع در تولید و مصرف پلاستیک‌های تقویت شده است.

علاوه بر آن در پروسه‌های گوناگونی نظیر لایه گذاری به شیوه دستی، ریخته‌گری، پالتروژن، صنایع مختلف،

تولید آثار هنری و نظایر این‌ها نیز کاربرد دارد.

شاخه کاربردهای اصلی رزین های پلی استر غیر اشباع بر اساس خواص مکانیکی و مشخصات فنی :

• لوله های GRP-FRP
• شناور سازی
• مبل سازی
• صنعت هوا و فضا
• صنایع نظامی
• صنایع ورزشی
• قطعات دکوراتیو و مجسمه ساز

رزین پلی استر غیر اشباع اورتوفتالیک

کارکرد این نوع رزین اغلب برای مصارف عمومی است.

بیشترین مصرف این نوع رزین جهت لایه گذاری صفحات کامپوزیت، تولید و تعمیر کشتی

تولید فایبرگلاس، تولید و ساخت لوله‌های صنعتی، ساخت قطعات دکوراتیو و موارد این چنینی قابل استفاده است.

رزین پلی استر غیراشباع از نوع ترفتالیک

خواص مکانیکی این رزین ما بین رزین اورتوفالیک و ایزوفتالیک است.

با توجه به نیاز صنایع کاربردهایی مشابه به دو نوع دیگر رزین دارد.

در بیشتر صنایعی که جذب آب کمتری مد نظر است و خواص مکانیکی با مقاومت بالا مورد نیاز است.

اولیت بندی استفاده به ترتیب : ایزوفتالیک، ترفتالیک و سپس اورتوفتالیک است.

رزین پلی استر غیر اشباع ایزوفتالیک

این رزین به نسبت رزین غیراشباع اورتوفتالیک، از خاصیت دوام فیزیکی و مقاومت بیشتری در برابر تغییرات شیمیایی برخوردار است.

از این رزین با توجه میزان مقاومت بیشترآن در جذب آب و خواص مکانیکی بالا اغلب درکارهای فنی و مهندسی بهره گرفته می‌شود.

اما به طور کلی رزین های پلی استر غیر اشباع دارای کارکردهای یکسانی هستند.

رزین پلی‌استر در ابتدا به شکل مایعی است به غلظت مربّا، ولی وقتی با شتاب دهنده و کاتالیست (به اصطلاح هاردنرها) مخلوط می‌گردد.

پس از مدتی حرارت آن بالا می‌رود و ژله ای می‌شود و سپس سخت و محکم می‌گردد.